Pisasgor'a sormuşlar: "Gerçek arkadaşlık nedir?"

           Cevap olarak:  "Arkadaşlar sayılar gibidir. Milyonlarca sayı arasında öyle iki sayı var ki, birinin bölenlerinin toplamı diğeri ediyor.  220 ve 284 gibi. 284'ün bölenleri 1, 2, 4, 71 ve 142 dir.  Bunları toplamı 220.  220'nin bölenleri 1, 2, 4, 5, 10, 11, 20, 22, 44, 55 ve 110' dur. Bunların da toplamı 284. Birinin bölenlerini topladığında elde ettiğin sonuç diğeri oluyor. Yani arkadaşımızın ayırt edici yanlarının toplamı kendimizi veriyor." demiş.

          Günümüze kadar bu "ARKADAŞ SAYILARDAN" yalnızca 100 (yüz) tane bulunabilmiş. 

           Neden gerçek arkadaşlığın nadir bulunan bir şey olduğuna şaşmamak gerek!!!

RAKAMLARIN DİLİ (0 VE 1):

     1982 yılı YTÜ Mühendislik Fakültesi 2.sınıf öğrencileri yüksek matematik dersinin hocasını bekliyor.       
     Sınıf, öğrencilerin gürültü patırtısıyla sallanırken, sert görünümlü hoca kapıda beliriyor, içeriye kızgın bir bakış atıp kürsüye geçiyor.
   Tebeşirle tahtaya kocaman bir (1) rakamı yazıyor. “Bakın” diyor. “Bu, kişiliktir. Hayatta sahip olabileceğiniz en değerli şey.” 
   Sonra (1) in yanına bir (0) koyuyor: “Bu, başarıdır.Başarılı bir kişilik (1) i (10) yapar. ”Bir (0) daha  “Bu,tecrübedir. (10) iken (100) olursunuz.” Sıfırlar böyle uzayıp gidiyor: Yetenek... disiplin... sevgi... Eklenen her yeni (0) ın kişiliği 10 kat zenginleştirdiğini anlatıyor hoca...       
    Sonra eline silgiyi alıp en baştaki (1) i siliyor. Geriye bir sürü sıfır kalıyor.
    Ve hoca yorumunu patlatıyor: “Kişiliğiniz yoksa, öbürleri hiçtir.”
    Sınıfta kafalar kolların arasına gömülüyor.

    İşte rakamlar ve günlük yaşantımızı tanımlamalrı...